یکی از خصوصیات روضه خوانی مرحوم والد ، احترام عجیب ایشان به ائمه مخصوصا حضرت اباعبد ا... الحسین (ع) و خواهر بزرگوارشان حضرت زینب (س) بود. مرحوم پدر همیشه دیگران را منع می کردند که با ضمائر مفرد از اباعبد ا... الحسین (ع) یاد کنیم و تمام تلاششان خطاب مودبانه به حضرت شاهنشاه عشق بود.
ایشان چه در هنگام وعظ و خطابه  و چه در هنگام مدح و روضه هیچ گاه نمی فرمودند : «حسین گفت»  یا «زینب گفت» . ایشان همواره این گونه خطاب می کردند : « حضرت اباعبدا... الحسین (ع) فرمودند» یا « علیا مخدره حضرت زینب خاتون (س) فرمودند». این روحیه ادب و احترام عجیب ایشان به ساحت مقدس پاکان عالم باندازه ای زبانزد خاص و عام است که بارها و بارها از زبان مستمعین ، دوستان و آشنایان و حتی اهل منبر آن را شنیده ام.
البته حضرت ارباب (ع) نیز این احترام و ادب را جبران فرمودند. چند روز پس از رحلت مرحوم والد ، ایشان در رویای صادقه ای که قابل تعریف نیست مطلبی را به حقیر فرمودند که  فهمیدم اگر کسی کوچکترین قدم نیز برای حضرت آقا بردارد از نظر آن سلسله جنبان عالم امکان –حضرت سیدالشهداء(ع)- پوشیده نخواهد ماند. یا حسین(ع)

این پست بزودی تصویری خواهد شد!