۵ سال پیش در اواسط سال ۸۷ جهت عيادت حضرت آیت ا... حسنعلي(ره) -امام جمعه فقید شهرستان تفت خدمتشان شرف ياب شديم ، ايشان اندک کسالتي داشتند ولي روي صندلي نشسته بودند و احوالپرسي دوستان را صميمانه پاسخ مي دادند ، در اين جلسه پس از تعارفات معمول ، معظم له اظهار داشتند :« بنده هشت ساله که دارم دياليز مي شوم و بحمدا... تاکنون مشکلي نداشته ام » ، همين که حاجي آقا اين مطلب را فرمودند همگي بسيار متعجب شديم که چگونه ممکن است فردي بتواند ۸ سال با دياليز انس داشته باشد و هنوز زنده ، شاداب و سر حال باشد ،  اما کم کم که بيشتر در محضر حاج شيخ بوديم بنده به نکته جالب و ارزشمندي پي بردم و با چشم خود جواب سوالم را گرفتم ، حاج شيخ جواد هنگامي که متکلم نبودند و به گفته هاي حاضرين گوش مي دادند هر دو سه ثانيه يکبار آهسته و زير لب الحمدلله مي گفتند».
در خاطره ای دیگر پس از مرگ ناگهانی آقازاده سوم شان مرحوم شیخ حمید حسنعلی که مدتی کتابدار مجتمع امام علی (ع) و از دوستان صمیمی و خانوادگی نگارنده نیز بود درس دیگری از مرحوم حاج شیخ گرفتم ، ایشان پدر داغ دیده ای بود  ، یکی از بزرگترین مصیبت ها از دست دادن فرزند است ، اما ایشان وقتی سر قبر مرحوم شیخ حمید حاضر شدند تا اولین فاتحه شان را بخوانند ابدا اشکی از دیدگانشان بیرون نیامد ( هر چند اشک های نماز شب و گریه های شبانه ایشان مشهور اهالی آن سامان است) وتنها به قرائت فاتحه ای بسنده کردند و رفتند.
چندی قبل که به پای بوس کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س) رفته بودم دیدم روی قبر حضرت آیت ا... العظمی بهجت (ره) تنها کلمه زیبای « العبد» نوشته شده بود.
حضرت آیت ا... العظمی بهجت و حضرت آیت ا... حسنعلی نمونه« عبد» الهی بودند.
آنان به آن چه خداوند برایشان مقدر کرده بود راضی بودند.
از دست دوست هر چه ستانی شکر بود ...... سعدی رضای خود مطلب چون رضای اوست
خدایشان رحمت کناد.