فراموش نکنیم که ما انسان ها مشتی خاکیم۱، خاکی که خداوند متعال آن را با دمیدن روح خویش در آن به صدارت عالمیان نشانید۲ و برای تبشیر و انذار ما ، مدام رسولان خویش را پی در پی فرستاد۳ تا از عالم قدس غافل نگردیم و بخاک بازی دنیا مشغول نباشیم ، خوشا آنان که امانت عالم ملکوت – روح خداوندی خویش را – در این خاکدان دنیا به مادیات زایل شدنی نفروختند و بسان تاجری خردمند این سرمایه عالم عِلوی را تنها به خریدار واقعی آن که خداوند متعال است معامله نمودند که سید رسولان چه زیبا فرمود : « قیمت وجود شما بهشت است ، خود را به کمتر از بهشت نفروشید» و به تعبیر آن شاعر زیبا گوی پارسی –حضرت حافظ شیراز –
            یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد .... آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود.
آری عاقلان این زندان ماده ، خوش می دانند که روزی باید این امانت الهی را دو دستی تقدیم حضرتش نمایند که :
            این جان عاریت که به حافظ سپرده دوست ....روزی رخش ببینم و تسلیم او کنم
پس این جوهر جان را که روح اهدائی حضرت دوست است در بازی دنیا کمتر به خاک ماده (ثروت ، قدرت ، شهوت و...)۴ می آلایند ، بسان طفل زیرکی که در بازی کودکانه بسی مراقبت است تا از بیم دعوای مادر ، جامه خویش را کمتر بخاک آلوده کند ، آری فراموش نکنیم که ما مشتی خاکیم ولی از عالم قدس روحی عالی به امانت ستانده ایم که باید مانند همان صفحه سفید ابتدای خلقت ، آن را مانند نگاهبانی امین حفاظت نموده به صاحب اصلی اش -حضرت دوست -مسترد داریم. ۵ امید که چنین باشیم. آری:
             آخر الامر گل کوزه گران خواهی شد... حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی!!
                                                   این پست بعدا تصویری خواهد شد.

پی نوشت:
۱)يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي رَيْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِن مُّضْغَةٍ مُّخَلَّقَةٍ وَغَيْرِ مُخَلَّقَةٍ لِّنُبَيِّنَ لَكُمْ وَنُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا نَشَاء إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ وَمِنكُم مَّن يُتَوَفَّى وَمِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَيْئًا وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنبَتَتْ مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيجٍ سوره مبارکه حج/آیه5
اى مردم اگر در باره برانگيخته شدن در شكيد پس [بدانيد] كه ما شما را از خاك آفريده‏ايم سپس از نطفه سپس از علقه آنگاه از مضغه داراى خلقت كامل و[احيانا] خلقت ناقص تا [قدرت خود را] بر شما روشن گردانيم و آنچه را اراده مى‏كنيم تا مدتى معين در رحمها قرار مى‏دهيم آنگاه شما را [به صورت] كودك برون مى‏آوريم سپس [حيات شما را ادامه مى‏دهيم] تا به حد رشدتان برسيد و برخى از شما [زودرس]مى‏ميرد و برخى از شما به غايت پيرى مى‏رسد به گونه‏اى كه پس از دانستن [بسى چيزها] چيزى نمى‏داند و زمين را خشكيده مى‏بينى و[لى] چون آب بر آن فرود آوريم به جنبش درمى‏آيد و نمو مى‏كند و از هر نوع [رستنيهاى] نيكو مى‏روياند.
۲) وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلاَئِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ ،فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ. فَسَجَدَ الْمَلآئِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ. سوره مبارکه حجر/ آیه
30-28
و[ياد كن] هنگامى را كه پروردگار تو به فرشتگان گفت من بشرى را از گلى خشك از گلى سياه و بدبو خواهم آفريد ، پس وقتى آن را درست كردم و از روح خود در آن دميدم پيش او به سجده درافتيد ، پس فرشتگان همگى يكسره سجده كردند
۳) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا سوره مبارکه فتح /آیه 28
اوست كسى كه پيامبر خود را به[قصد] هدايت با آيين درست روانه ساخت تا آن را بر تمام اديان پيروز گرداند و گواه‏بودن خدا كفايت مى‏كند
۴) ناظر به این ابیات زیبای شعر شیخ اجل سعدی شیرازی است که می فرماید :
خور و خواب و خشم و شهوت ، شغب است و جهل و ظلمت .....حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت
اگر این درنده خویی زطبیعتت بمیرد... همه عمر زنده باشی به روان آدمیت
طیران مرغ دیدی؟! ، تو زپای بند شهوت... به در آی تا ببینی طیران آدمیت
۵) ناظر به این آیه شریفه فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ
وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ                     سوره مبارکه روم /آیه 30
پس روى خود را با گرايش تمام به حق به سوى اين دين كن با همان سرشتى كه خدا مردم را بر آن سرشته است آفرينش
خداى تغييرپذير نيستاين است همان دين پايدار ولى بيشتر مردم نمى‏دانندو این حدیث نبوی است: « کل مولود یولد علی
الفطره فأبواه یهودانه او ینصرانه:هر مولودی بر فطرت (پاک) مولد می شود ، اما این پدر و مادرند که او را یهودی یا
نصرانی می کنند.